آرش روان

زیبایی های یک روان درخشنده

آرش روان

زیبایی های یک روان درخشنده

پویندگی


گر خسته ای بمـان و اگر خواستی بـدان


ما را تمام لذت هستی به جست و جوست



پوینــدگی تمـامی معنـای زنـدگی است


هرگز "نگـرد، نیست" سزاوار مـرد نیست


     «فریدون مشیری»


                                                                         

نظرات 1 + ارسال نظر
یک پرنده پنج‌شنبه 11 اسفند‌ماه سال 1390 ساعت 11:41 ب.ظ

در جست و جوی او...
ستایش خداوندی را سزاست که سرانجام خلقت, وپایان کارها به او باز می گردد.
خدا را به احسان بزرگش, و برهان اشکار, و فراوانی فضل و انچه بدان بر ما منّت نهاده است می ستائیم, ستایشی که حقّ او را اداء کند, و شکر شایسته ی او را به جا اورد, به ثواب الهی ما را نزدیک گرداند و موجب فراوانی نیکی و احسان او گردد.
از خدا یاری می طلبیم, یاری خواستن کسی که به فضل او امیدوار, و به بخشش او آرزومند, و به دفع زیانش مطمئن, و به قدرت او معترف, و به گفتار و کردار پروردگار اعتقاد دارد.
به او ایمان می اوریم. ایمان کسی که با یقین به او امیدوار, و با اعتقاد خالص به او توجه دارد, و با ایمانی پاک در برابرش کرنش می کند, و با اخلاص به یگانگی او اعتقاد دارد, و با ستایش فراوان خدا را بزرگ می شمرد, و با رغبت و تلاش به او پناهنده می شود.
نهج البلاغه؛ ترجمه خطبه 182

بسیار زیبا و عالمانه موضوع رو هدایت فرمودین.
ممنون از شما

اصل پویندگی و جستجوی حقیقی یعنی همین...

سعادت حقیقی زمانی است که این پویندگی منجر به پذیرش ایمان راستین و متعاقب آن اخلاص شود.

بازم از هدایت بحث سپاسگزارم.

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد