دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمیشوند.
پس هر چه سخت تر و قالبیتر باشیم فهم دیگران برایمان مشکل تر و در نتیجه امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش مییابد.
آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ، به مراتب سرسخت تر و در رسیدن به هدف خود لجوجتر و مصممتر است.
سنگ، پشت اولین مانع جدی میایستد اما آب، راه خود را به سمت دریا می یابد.
در زندگی، معنای واقعی سرسختی، استواری و مصمم بودن را، در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد...
گاهی لازم است کوتاه بیایی...
گاهی نمیتوان بخشید و گذشت اما میتوان چشمها را بست و عبور کرد به مانند آب!
گاهی مجبور میشوی نادیده بگیری...
گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوزی که نبینی.
ولی با آگاهی و شناخت!
و آنگاه بخشیدن را نیک خواهی آموخت...
عالی بود داداشم