برنده و بازنده!

- وقتی برنده‌ای مرتکب اشتباه می‌شود، می‌گوید: اشتباه کردم.

- وقتی بازنده‌ای مرتکب اشتباه می‌شود، می‌گوید: تقصیر من نبود.

- برنده بیش از بازنده کار انجام می‌دهد و در انتها باز هم وقت دارد.

- بازنده همیشه آنقدر گرفتار است که نمی‌تواند به کارهای ضروری بپردازد.

- برنده به بررسی دقیق یک مشکل می‌پردازد.

- بازنده از کنار مشکل گذشته و آن را حل نشده رها می‌کند.

- برنده می‌داند به خاطر چه چیزی پیکار می‌کند و بر سر چه چیزی توافق و سازش نماید.

- بازنده آن جا که نباید، سازش می‌کند و به خاطر چیزی که ارزش ندارد، مبارزه می‌کند.

- برنده گوش می‌دهد.

- بازنده فقط منتظر رسیدن نوبت خود برای حرف زدن.

- برنده از میانه روی و نرمش خود احساس قدرت می‌کند.

- بازنده هرگز میانه رو و معتدل نیست گاهی از موضع ضعف، و گاهی همچون ستمگران فرودست رفتار می‌کند.

- برنده می‌گوید: باید راه بهتری هم وجود داشته باشد.

- بازنده می‌گوید: تا بوده همین بوده و تا هست همین است.

- برنده به افراد برتر از خود احترام می‌گذارد و سعی می‌کند تا از آنان چیزی بیاموزد.

- بازنده از افراد برتر از خود خشم و نفرت داشته و در پی یافتن نقاط ضعف آنان است.

- برنده گام‌های متعادلی برمی‌دارد.

- بازنده دو نوع سرعت دارد، یا خیلی تند و یا خیلی کند.

- برنده می‌داند که گاهی اوقات، پیروزی با بهای بسیار گرانی بدست می‌آید.

- بازنده بسیار مشتاق برنده شدن است، در جایی که نه قادر به برنده شدن و نه حفظ آن است.

- برنده ارزیابی درستی از توانایی‌های خود داشته و هوشمندانه از ناتوانی‌های خود آگاه است.

- بازنده از توانایی‌ها و ناتوانی‌های واقعی خود بی‌خبر است.

- برنده مشکلی بزرگ را انتخاب می‌کند، و آن را به اجزای کوچکتر تفکیک می‌کند، تا حل آن آسان گردد.

- بازنده مشکلات کوچک را آنچنان به هم می‌آمیزد، که دیگر قابل حل شدن نیستند.

- برنده به دیگران اعتماد می‌کند.

- بازنده به همه کس شک می‌کند.

- برنده از اشتباهات خود درس می‌گیرد.

- بازنده از ترس مرتکب شدن اشتباه، یاد گرفته که هیچ کاری نکند.

- برنده ثروت اندوزی را وسیله‌ای برای لذت بردن از زندگی می‌داند.

- بازنده مال اندوزی را هدف خود قرار می‌دهد.

- برنده ترجیح می‌دهد که خود را مسئول شکست‌هایش بداند نه دیگران را.

- برنده شکست‌های خود را ناشی از تبعیض یا تقصیر دیگران می‌داند.

- برنده در هر شرایطی که قرار بگیرد آرامش و تعادل خود را حفظ می‌کند.

- بازنده اگر از دیگران عقب بماند تندخو و خشن می‌شود و اگر جلوتر از دیگران باشد بی‌احتیاطی می‌کند.

- برنده می‌داند که نارسایی‌های او جزیی از شخصیت وجودی اوست، در حالی که می‌کوشد تا آثار ناگوار این نقایص را بزداید، هرگز تاثیر آنها را انکار نمی‌کند.

- بازنده از این که خود و یا دیگران به نقایص وی آگاهی یابند، هراسان است.

- برنده روی پای خود می‌ایستد و از اینکه دیگران به وی تکیه کنند، احساس تحمیل شدن نمی‌کند.

- بازنده به کسانی که از خودش قوی‌ترند تکیه می‌کند و عقده‌های خود را بر سر افراد ضعیف‌تر از خویش خالی می‌کند.

برگرفته از کتاب "برندگان و بازندگان" نوشته: سیدنی جی هریس